امام زمان

» :: امام زمان

مورّخ جلیل، علی بن الحسین بن علی المسعودی، متوفای سنه 346 ﻫ.ق، نقل کرده که نسیم و ماریه گفته اند: حضرت صاحب الزمان هنگامی که ولادت یافت بر دو زانو نشست؛ و انگشت سبّابه خود را به سوی آسمان بلند نمود، سپس عطسه کرد، آنگاه گفت: آ« الحمد الله رب العاملین و صلّی الله علی محمدٍ و آله من عبد داخرٍ لله غیر مستنکف و لا مستکبر – سپس فرمود:- زعمت الظلمة أن حجة الله داحضة و لو اذن لنا فی الکلام زال الشک آ». ( مسعودی،اثبات الوصیة، ص 251. )

( حمد و ستایش از برای خداوند است که پروردگار چهانیان است و درود خدا بر محمد و آل او از بنده ای که ذلیل و حقیر از برای خداست بدون اینکه سرکشی و کبر و منیّتی داشته باشد ـ بعد فرمودند: ـ ستمگران می پندارند که حجت الهی باطل شده و از بین می رود و اگر ما اذن در سخن داشتیم هر آینه شک و تردید برطرف شده و مرتفع می گردید ).

در جمله نخستین حمد و ثنای خدا فرموده و سپس صلوات بر محمد و آل محمد و در جمله سوم اقرار به عبودیت و بندگی و ذلّت در برابر خدا می کنند و آنگاه ظالمان و ستمگران را به خطا و اشتباهشان تنبّه می دهند که آنان تصوّر می کنند حجّتهای الهی از بین خواهد رفت، در حالی که حجّتها و براهین پروردگار متعال همواره زنده و جاوید است و از بین رفتنی نخواهد بود.

خرید و دانلود محصول

1394/07/10

---

امام , مقاله

---

لینک محصول

http://fileham.zepo.ir/post/11260